پیشینه پژوهش و مبانی نظری در مورد حمایت اجتماعی (docx) 48 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 48 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
-390525-67627500
-175260-54102000
-228600195580واحد علوم و تحقیقات هرمزگان00واحد علوم و تحقیقات هرمزگان
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد علوم و تحقیقات هرمزگان
پایان نامه کارشناسی ارشد M.A رشته: تربیت بدنی وعلوم ورزشی
گرایش: مدیریت ورزشی
موضوع:
نقش حمایت اجتماعی در نحوه گذراندن اوقات فراغت
با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد
استاد راهنما:
دکتر سید محمد علی میرحسینی
استاد مشاور:
دکتر احمد ترک فر
نگارنده:
حسین اعتصام
سال تحصیلی: 93-1392
فهرست مطالب
عنوان صفحه
TOC \h \z \t "1;1;11;1;111;1" چکیده PAGEREF _Toc371701201 \h 1
فصل اول PAGEREF _Toc371701202 \h 2
1-1- مقدمه PAGEREF _Toc371701203 \h 3
1-2- بیان مسأله تحقیق PAGEREF _Toc371701204 \h 4
1-3- ضرورت و اهمیت تحقیق PAGEREF _Toc371701205 \h 6
1-4- اهداف تحقیق PAGEREF _Toc371701206 \h 8
1-4-1- هدف کلی PAGEREF _Toc371701207 \h 8
1-4-2- اهداف ویژه PAGEREF _Toc371701208 \h 8
1-5- فرضیه های تحقیق PAGEREF _Toc371701209 \h 9
1-5-1- فرضیه اصلی PAGEREF _Toc371701210 \h 9
1-5-2- فرضیه های فرعی PAGEREF _Toc371701211 \h 9
1-6- سؤال های تحقیق PAGEREF _Toc371701212 \h 10
1-7- پیش فرض های تحقیق PAGEREF _Toc371701213 \h 10
1-8- تعاریف مفهومی و عملیاتی واژه های تحقیق PAGEREF _Toc371701214 \h 11
1-8-1- حمایت اجتماعی PAGEREF _Toc371701215 \h 11
1-8-2- فعالیت بدنی در اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701216 \h 11
فصل دوم PAGEREF _Toc371701217 \h 12
مقدمه PAGEREF _Toc371701218 \h 13
2-1- اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701219 \h 13
2-1-1- دیدگاه های اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701220 \h 29
2-1-2- کارکردهای اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701221 \h 31
2-2- فعالیت بدنی و ورزش در اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701222 \h 37
2-3- حمایت اجتماعی PAGEREF _Toc371701223 \h 42
2-4- پیشینه تحقیق PAGEREF _Toc371701224 \h 50
فصل سوم PAGEREF _Toc371701225 \h 59
مقدمه PAGEREF _Toc371701226 \h 60
3-1- روش پژوهش PAGEREF _Toc371701227 \h 60
3-2- جامعه آماري PAGEREF _Toc371701228 \h 60
3-3- شیوه برآورد حجم نمونه و روش نمونه گیری PAGEREF _Toc371701229 \h 61
3-4- شيوة جمع آوري اطلاعات PAGEREF _Toc371701230 \h 61
3-5- ابزار اندازه گيري تحقيق PAGEREF _Toc371701231 \h 61
3-6- پايايي و روايي ابزار اندازه گيري PAGEREF _Toc371701232 \h 62
3-7- روش‌هاي تجزيه و تحليل داده ها PAGEREF _Toc371701233 \h 62
3-8- محدودیت های تحقیق PAGEREF _Toc371701234 \h 62
3-8-1- محدودیت های اعمال شده توسط محقق PAGEREF _Toc371701235 \h 62
3-8-2- محدودیت های خارج از کنترل محقق: PAGEREF _Toc371701236 \h 63
3-9- ملاحظات اخلاقی تحقیق PAGEREF _Toc371701237 \h 63
فصل چهارم PAGEREF _Toc371701238 \h 64
مقدمه PAGEREF _Toc371701239 \h 65
4-1- تحلیل توصیفی داده ها PAGEREF _Toc371701240 \h 65
4-1-1- توصیف آزمودنی ها بر حسب مدرک تحصیلی PAGEREF _Toc371701241 \h 65
4-1-2- توصیف آزمودنی ها بر حسب سن PAGEREF _Toc371701242 \h 66
4-1-3- توصیف آزمودنی ها بر حسب تعداد افراد خانواده PAGEREF _Toc371701243 \h 67
4-1-4- توصیف اعضایی از خانواده که ورزش می کنند PAGEREF _Toc371701244 \h 68
4-1-5- توصیف آزمودنی ها بر حسب میزان فعالیت ورزشی در اوقات فراغت PAGEREF _Toc371701245 \h 69
4-1-6- توصیف آزمودنی ها بر حسب میزان ساعات صرف شده جهت فعالیت ورزشی در اوقات فراغت در یک ماه گذشته PAGEREF _Toc371701246 \h 69
4-1-7- توصیف آزمودنی ها با توجه به میزان فعالیت ورزشی در یک ماه گذشته PAGEREF _Toc371701247 \h 70
4-2- تحلیل استنباطی داده های تحقیق PAGEREF _Toc371701248 \h 71
فصل پنجم PAGEREF _Toc371701249 \h 78
مقدمه PAGEREF _Toc371701250 \h 79
5-1- یافته های پژوهش PAGEREF _Toc371701251 \h 79
5-2- بحث و بررسی PAGEREF _Toc371701252 \h 80
5-3- پیشنهادات PAGEREF _Toc371701253 \h 82
5-3-1- پیشنهادهای کاربردی PAGEREF _Toc371701254 \h 82
5-3-2- پیشنهادهای پژوهشی PAGEREF _Toc371701255 \h 83
منابع PAGEREF _Toc371701256 \h 84
منابع فارسی PAGEREF _Toc371701257 \h 85
منابع غیر فارسی PAGEREF _Toc371701258 \h 91
پیوست ها PAGEREF _Toc371701259 \h 97
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش حمایت اجتماعی در نحوه گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد انجام شد. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه مردان جوان بین 15 تا 24 سال شهر یزد بود. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و با احتساب افت آزمودنی تعداد 382 نفر مشخص شد، که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و با رعايت سهم جوانان هر محله انتخاب شدند. شیوه جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته بود که میزان پایایی آن برای متغیرهای حمایت اجتماعی والدین و دوستان به ترتیب 78/0 و 83/0 بدست آمد. پرسشنامه به صورت حضوری در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، نتایج زیر بدست آمد:
بین حمایت والدین و نحوه ی گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد در سطح اطمینان 99% ، ارتباط معنی داری وجود دارد.
بین حمایت دوستان و نحوه ی گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد در سطح اطمینان 99% ، ارتباط معنی داری وجود دارد.
متغیر حمایت اجتماعی والدین در نحوه گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد تأثیر معنی دار دارد و بخت فعالیت بدنی را به اندازه 09/1 برابر افزایش می دهد.
متغیر حمایت اجتماعی دوستان در نحوه گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد تأثیر معنی دار دارد و بخت فعالیت بدنی را به اندازه 13/1 برابر افزایش می دهد.
متغیرهای حمایت عاطفی، حمایت اطلاعاتی و حمایت مادی والدین در نحوه گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد تأثیر معنی دار دارند و حمایت اطلاعاتی والدین با ضریب رگرسیونی برای بخت فعالیت به اندازه 210/1 بیشترین تأثیر را روی فعالیت ورزشی جوانان دارد.
متغیرهای حمایت عاطفی، حمایت اطلاعاتی و حمایت مادی دوستان در نحوه گذراندن اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت بدنی در پسران جوان شهر یزد تأثیر معنی دار دارند و حمایت عاطفی دوستان با ضریب رگرسیونی برای بخت فعالیت به اندازه 236/1 بیشترین تأثیر را روی فعالیت ورزشی جوانان دارد.
کلمات کلیدی: حمایت اجتماعی، اوقات فراغت، فعالیت بدنی.
1-8- تعاریف مفهومی و عملیاتی واژه های تحقیق
1-8-1- حمایت اجتماعی
مفهومی: حمایت اجتماعی میزان برخورداری از محبت، مساعدت و توجه اعضای خانواده، دوستان و سایر افراد می باشد (کوب، 1976 و سارافینو، 1998).
عملیاتی: مجموع امتیازات کسب شده توسط آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته حمایت اجتماعی در سؤالاتی که برای اندازه گیری میزان حمایت اجتماعی والدین و دوستان در ابعاد عاطفی، مادی، اطلاعاتی طراحی شده است.
فصل دوم
مروری بر تحقیقات انجام شده
2-3- حمایت اجتماعی
حمایت اجتماعی به شیوه های مختلفی تعریف شده است و معمولاً به عنوان منابع تأمین شده ی افراد در پاسخ به نیاز شبکه های اجتماعی آنها معرفی می شود. حمایت عاطفی غالباً از سوی فردی صمیمی و مورد اعتماد ایجاد می شود و احساس راحتی را پرورش داده و موجب می شود فرد باور داشته باشد که مورد احترام کسی می باشد، ستوده می شود، به او عشق می ورزند، از او مراقبت می کنند و امنیت را برایش فراهم می کنند. حمایت اطلاعاتی به انواع مختلف اطلاعات، دانش و توصیه هایی که در شبکه های اجتماعی قرار داده شده اند، اشاره دارد. حمایت ابزاری فراهم بودن خدمات عملی و منابع ابزاری چون کمک کاری یا پولی را منعکس می کند. افراد در یک شبکه اجتماعی، حمایت های اجتماعی متفاوتی ارائه می کنند و طبیعت حمایت ارائه شده به زمینه ی ایجاد شده توسط ساختار شبکه ی اجتماعی ارتباط دارد. حمایت اجتماعی بهبود دهنده ی سلامت است زیرا رفتارهای سالمی چون پرداختن به فعالیت های بدنی، تغذیه ی آگاهانه و خودداری از سیگار کشیدن را تسهیل می بخشد. حمایت اجتماعی می تواند افراد را به شروع و دوام فعالیت های بدنی در اوقات فراغت تشویق کند (اولیویرا و همکاران، 2011).
حمایت اجتماعی شبکه ای از ارتباطات است که رفاقت و همکاری را فراهم می آورد، رفتارهای ارتقای سلامت را تسهیل کرده، بازخورد می دهد و فعالیت هایی را که منتهی به اهداف شخصی می شود، تشویق می کند (وای یونگ کونگ و همکاران، 2004).
حمایت اجتماعی به معنای این است که شخص مورد عشق، حرمت و ارزش می باشد و عضوی از شبکه ی ارتباطی است و همچنین به عنوان تعهدی دو سویه با والدین، دوستان، همسر یا عشق، سایر خویشاوندان و اجتماع تعریف می شود (تیلور و همکاران، 2004).
یکی از دیدگاه های مهم، دیدگاه شبکه اجتماعی می باشد، مسأله اصلی در این دیدگاه، روابط است. نقطه تمرکز دیدگاه شبکه این است که به جای توجه و تأکید بر کنشگران و ویژگی های فردیشان به عنوان واحد تحلیل، به ساختار روابط بین کنشگران توجه می کند. پیوندها و روابط که بحث اصلی دیدگاه شبکه است به عنوان سرمایه اجتماعی محسوب می شود. ریشه سرمایه اجتماعی شبکه، به ارتباطات و شبکه های اجتماعی برمی گردد. افراد، حمایت های متنوعی از اعضای شبکه دریافت می کنند. مطالعات گسترده در مورد حمایت اجتماعی نشان داده است که خویشاوندان، دوستان و افراد نزدیک برای شخص منابع مهمی می باشند. این پیوندها، حمایت های اجتماعی متنوعی را برای اعضای شبکه فراهم می کنند. به عبارت دیگر، با تنوع و گستردگی روابط، افراد به طیف وسیعی از حمایت های مختلف دست پیدا می کنند (قائدی و همکاران، 1389).
شروط متکی بر روابط اجتماعی که می تواند منجر به افزایش حمایت اجتماعی شود:
راهنمایی: آمادگی افراد برای به دست آوردن اطلاعات و یا دریافت پیشنهادها از افراد دیگر.
پیوند با دیگران: توانایی حساب کردن روی کمک دیگران. از این رو هرچه پیوند افراد با دیگران بیشتر باشد، حمایت اجتماعی بیشتر می شود.
بها دادن: افراد نسبت به مهارت ها و توانمندی های خود ارزش قائل شده و شایستگی های فرد، سودمند و ارزشمند شمرده می شود.
وابستگی: احساس امنیت و اطمینان نسبت به دیگران و داشتن روابط باز با آنان.
انسجام اجتماعی: داشتن روابط اجتماعی متکی بر منافع و دلبستگی مشترک، زمینه افزایش حمایت اجتماعی افراد را فراهم می کند.
فرصت برای جلب نظر و تشویق: داشتن این احساس که فرد از سوی دیگران خوشبخت شمرده شده و امکان پیشرفت و رشد برای وی وجود دارد.
هالتسمن (1992)، با تأکید بر موقعیت فرد در سلسله مراتب اجتماعی، بر این باور است که نقش افراد بالغ در تعیین ماهیت اوقات فراغت افراد نوجوان و جوان مهم است. موقعیتی که جوانان در سلسله مراتب اجتماعی دارند نه تنها در درک آنها از عوامل و اجبارهای مؤثر بر اوقات فراغت اثر می گذارد، بلکه مذاکره سلسله مراتب اجبارها را پیچیده تر می کند.
در تحقیقات انجام شده تأثیر عوامل اجتماعی، نظیر حمایت و کنترل خانواده و دوستان در بهبود میزان مشارکت جوانان در فعالیت بدنی تأیید شده است (کالدول و دارلینگ،1999).
استودولسکا در مطالعه ی خود به این نتیجه رسید که انجام اوقات فراغت مشروط به پایگاه خاص خانوادگی و همچنین شبکه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است (استودولسکا، 2006).
تحولات و دگرگونی های اجتماعی، گروه های اجتماعی را به تناسب منابع، قابلیت ها و ظرفیت های محیطی آنها تحت تأثیر قرار می دهند. هر گروه اجتماعی در شرایط خاص هر جامعه از جایگاه، منزلت و توان مشخصی برای واکنش به تغییرات و تطابق خود با وضعیت جدید برخوردار است. پدیده ی گذراندن اوقات فراغت و جنبه های مختلف آن از متغیرهایی نظیر سن، جنسیت و تحصیلات متأثرند.
منظور از حمایت اجتماعی، نگرش مطلوب دیگران درباره شرکت فرد در برنامه ورزشی است. کنش افراد در خانواده و اجتماع به شیوه های مختلف بر فعالیت بدنی افراد دیگر تأثیر گذار است. اعضای خانواده، دوستان و همسران می توانند با یادآوری های شفاهی به فرد تذکر دهند. اشخاصی که دیدگاهشان برای فرد اهمیت دارد (دیگران مهم) می توانند با رفتار خود نقش الگویی داشته باشند و با همراهی کردن وی در تمرینات، در جهت تقویت رفتار ورزشی قدم بردارند و یا فرد را به محل تمرینات ورزشی ببرند؛ تجهیزات و لباس ورزشی خود را به او قرض دهند و .... . به هر حال، حمایت اجتماعی چه حمایت خانواده باشد و چه حمایت دوستان، همواره اثر مثبتی بر فعالیت بدنی دارد و باعث پایبندی افراد به برنامه های سازماندهی شده می گردد (واعظ موسوی و مسیبی، 1386).
حمایت اجتماعی به مراقبت، محبت، عزت، تسلی و کمکی که سایر افراد خانواده یا گروه به فرد ارزانی می دارند، گفته می شود. علاوه بر این، حمایت اجتماعی تنها تعدد رابطه ها نیست، بلکه کیفیت آن مطرح است؛ چراکه از منابع گوناگونی نظیر خانواده، اقوام، دوستان، آشنایان یا سازمان های اجتماعی به دست می آید. کسانی که از حمایت اجتماعی برخوردارند، احساس می کنند کسی دوستشان دارد، به آنها اهمیت داده می شود، دیگران آنان را افرادی محترم می شمارند و خود را بخشی از شبکه ی اجتماعی خانواده، دوستان یا سازمان های اجتماعی می دانند که می تواند منبع کمک های مادی و معنوی باشد (سارافینو، 1998).
یکی دیگر از دیدگاه های مهمی که به فرایندهای اجتماعی شدن توجه نموده، نظریه ی یادگیری اجتماعی است، که علاوه بر تعیین کننده های فردی رفتار (باور، گرایش و انگیزه) بر تعیین کننده های بیرونی که شامل عوامل اجتماعی، مادی و تقویت کننده هاست، توجه نموده است. نظریه ی یادگیری تأکید می نماید که رفتار از طریق یادگیری، یعنی از طریق تجربه مستقیم و یا از طریق مشاهده دیگران (الگو گرفتن) آموخته می شود (وحیدا و همکاران، 1385).
پژوهشگران متعددی مشارکت ورزشی را از منظر اجتماعی شدن با تأکید بر دیگران مهم در ورزش که با گرایش ها و رفتارهای افراد در ارتباطند، تبیین کرده اند. دیگران مهم با فراهم کردن حمایت های اجتماعی لازم زمینه را برای مشارکت ورزشی افراد فراهم می آورند (وحیدا و همکاران، 1385).
اگرچه در مورد فعالیت های اوقات فراغت، شاید تأثیر نیروهای خارجی به آن اندازه نباشد که حق انتخاب را به طور کامل از بین ببرد اما در عین حال نحوه گذراندن اوقات فراغت، تحت تأثیر محدودیت ها و فرصت ها نیز هست (جلالی فراهانی، 1390).
نظریه پردازان حمایت اجتماعی، بر این امر تأکید می کنند که روابط، صرفاً به عنوان منابع حمایت اجتماعی محسوب نمی شوند، به عبارت دیگر تمام روابطی که فرد با دیگران دارد، حمایت اجتماعی نیست، مگر در صورتی که فرد بتواند آنها را به عنوان یک منبع در دسترس و مناسب ادراک کند.
رایج ترین انواع حمایت اجتماعی که توسط پژوهش گران معرفی شده و در تحقیقات متعددی مورد بررسی قرار گرفته اند، شامل سه مقوله ی حمایت عاطفی، اطلاعاتی و ابزاری می باشد:
الف) حمایت اجتماعی عاطفی: حمایت عاطفی به معنی در دسترس داشتن فردی برای تکیه کردن و اعتماد داشتن به وی به هنگام نیاز می باشد (درنتا و همکاران، 2006). حمایت عاطفی دربردارنده ی احساس همدلی، مراقبت، توجه و علاقه نسبت به یک شخص است. این نوع از حمایت می تواند شخص را به داشتن احساس راحتی، آسایش، اطمینان، تعلق داشتن و مورد محبت قرار گرفتن به هنگام فشار و تنش مجهز نماید (سارافینو، 1998).
ب) حمایت اجتماعی اطلاعاتی: حمایت اطلاعاتی به دست آوردن اطلاعات ضروری از طریق تعامل های اجتماعی با دیگران می باشد (گاچل و دیگران، 1377). به عبارت دیگر، حمایت اطلاعاتی شامل توصیه ها، جهت گیری ها، پیشنهادات و یا بازخوردها به یک فرد راجع به چگونگی عملکردش می باشد (سارافینو، 1998).
ج) حمایت اجتماعی ابزاری(مادی): حمایت ابزاری به کمک های مادی، عینی و واقعی دریافت شده توسط یک فرد از سوی دیگران اطلاق می گردد. این نوع حمایت به افراد کمک می کند تا نیازهای روزانه خود را تأمین نمایند ( درنتا و همکاران، 2006 ).
انسان موجودی اجتماعی است که با جامعه و افراد آن متقابلاً در ارتباط است و همواره تأثیراتی از محیط می گیرد و او نیازمند کمک و حمایت دیگران است و در مراحل دشوار و سخت زندگی و حتی در دوران خوشی و شادمانی نیاز به شرکایی دارد که او را همراهی کنند، از او حمایت کنند و در زندگی با او باشند. هرچه حمایت اجتماعی گسترده تر باشد سلامت روانی یک یک افراد و کل جامعه بیشتر تأمین خواهد شد و عدم حمایت اجتماعی، انسان را با مشکلات و مسائل مختلف رو به رو خواهد کرد و ضربه های جبران ناپذیری را بر او وارد خواهد ساخت (مهرابی زاده، 1380).
مؤلفه های حمایت اجتماعی شامل حمایت عاطفی، حمایت اطلاعاتی و حمایت ابزاری (مادی) می باشند که حمایت عاطفی، شامل فراهم آوردن مهر، عطوفت و توجه نسبت به فرد دیگر و قوت قلب دادن به او می باشد تا این که فرد احساس کند انسان ارزشمندی است و مورد توجه قرار گرفته است (تیلور و همکاران، 2004). این نوع حمایت می تواند شامل افرادی باشد که فرد بتواند درباره ی مشکلات با آنها صحبت کند و به طور طبیعی، شامل کمک هایی می شود که توسط خانواده، دوستان، همکاران و همسایگان یا افراد مهم صورت می گیرد و همچنین شامل ابراز عشق، عاطفه و ارزشمند شمردن می شود که احساس بهزیستی عاطفی ایجاد می کند.
حمایت اطلاعاتی، هنگامی رخ می دهد که فردی به فرد دیگر کمک می کند تا یک موقعیت چالشی و تنیدگی زا را بهتر درک کند و مشخص می کند که کدام منبع و راهبر و مقابله ای برای روبرو شدن با آن موقعیت می تواند مورد نیاز باشد. این نوع از حمایت شامل راهنمایی مفید، اطلاعات یا دستورالعمل هایی برای مقابله با تغییرات مهم زندگی یا معنا بخشیدن به زندگی و دنیاست.
حمایت ابزاری (مادی)، شامل فراهم آوردن کمک های ملموس مانند خدمات، کمک های مالی و دیگر وسایل یا کالاهای خاص است ( تیلور و همکاران، 2004). این نوع حمایت از کمک هایی تشکیل می شود که در مواقع کمبود منابع مادی و نیاز به وجود می آیند و یا ممکن است شامل حل مشکلات روزانه ی زندگی باشد (مورنو، 2004).
رایج ترین تعریف حمایت اجتماعی مربوط به لیندزی است که بر دسترس بودن و کیفیت روابط با افرادی که منابع حمایتی را در مواقع نیاز فراهم می کنند، تأکید دارد و معتقد است که اقوام، خانواده، دوستان، آشنایان و سایرین، خدماتی عینی فراهم می کنند که موجب می شود فرد احساس مورد توجه بودن، دوست داشته شدن، عزت نفس و ارزشمند بودن کند و خود را جزئی از شبکه ی ارتباطی بداند. لیندزی می گوید، حمایت اجتماعی برای هر فرد ارتباط امنی به وجود می آورد که احساس محبت و نزدیکی از ویژگی های اصلی آن است و نیازهای افراد از طریق منابعی که جامعه در اختیارشان می گذارد، تأمین می شود. این منابع اشکال متفاوتی دارند که عبارتند از: عاطفی، اطلاعاتی و ابزاری. افراد بر اساس روابط اجتماعی و نوع پیوندهایی که دارند از منابع حمایتی برای برطرف کردن نیازهایشان استفاده می کنند. به طوری که هر اندازه روابط اجتماعی گسترده تر باشد میزان دسترسی به منابع حمایتی بیشتر می شود (رستمی و احمدنیا، 1390).
حمایت اجتماعی برای فعالیت بدنی می تواند به شکل عاطفی (درخواست از یک دوست برای دیدن تمرینات جدید)، اطلاعاتی (اطلاع یافتن از برنامه های ورزشی)، ابزاری (کمک برای رفتن به کلاس تمرین) باشد (کنیون و مک فرسون، 1973).
حمایت اجتماعی، یک شبکه ی اجتماعی است که برای افراد منابع روان شناختی و محسوسی را فراهم می کند تا بتوانند با شرایط استرس زای زندگی و مشکلات روزانه کنار بیایند.
عوامل متعددی بر انتخاب لیست های مربوط به اوقات فراغت افراد تأثیر می گذارد که عبارتند از:
عوامل شخصی و خانوادگی (سن، جنسیت، شغل، سطح تحصیلات و ...)
موقعیت اجتماعی (میزان درآمد، وقت آزاد، دسترسی به امکانات، اعتبار، قدرت، جهان بینی و ...)
طرز فکر و استنباط شخص از اوقات فراغت
دسترسی به امکانات مورد نیاز و مدیریت اوقات فراغت جامعه (جلالی فراهانی، 1390).
به طور معمول حمایت اجتماعی سه نوع دارد :
حمایت احساسی (عاطفی)، در برگیرنده ی عشق ورزیدن، اهمیت دادن و درک طرف مقابل است.
حمایت اطلاعاتی، شامل فراهم آوردن اطلاعات و یا پیشنهادات است و فرد را قادر می سازد تا با مشکلات و سختی ها کنار بیاید.
حمایت وسیله ای (ابزاری)، شامل منابع مادی مانند غذا و پول می شود (کوهن، 2004).
جوانان بخش بزرگ و مهمی از جامعه را تشکیل می دهند که به لحاظ ویژگی های سنی، روانی و اجتماعی از دیگر گروه های سنی جامعه متمایز هستند. آن ها در عین حال که طالب استقلال و یافتن هویت جدید برای خود هستند، همواره به خانواده و حمایتش وابستگی دارند. مطابق تعریف استاندارد سازمان ملل، جوانان مرکب از افراد واقع در گروه سنی بین 15 تا 24 سال می باشند. البته تعریف جوان در کشورهای مختلف بسته به شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آنها متفاوت است. در ایران نیز طبقه بندی مرکز آمار ایران با تعریف سازمان ملل از جوانی، مطابقت دارد.
واژگان جوان و جوانی بسته به این که محقق و پژوهنده از چه منظری به مسأله نگاه کند می تواند معانی و مفاهیم متعددی داشته باشد. یک روان شناس، در تعریف جوان و جوانی عمدتاً به مشخصه ی بلوغ روانی و ظهور رفتارها و حالات پس از دوران کودکی و نوجوانی توجه می کند و به همین نحو یک فیزیولوژیست آثار رشد و بلوغ فیزیولوژیکی را در اشخاص مد نظر قرار می دهد.
اگر به مطالعات علمی در خصوص جوانان که بیشتر از نیمه ی دوم قرن بیستم به بعد، انجام شده اند نظری بیفکنیم متوجه می شویم که در مطالعات مربوط به مسائل جوانان رهیافت های گوناگونی وجود داشته است که می توان سه رهیافت عمده ی ذیل را از یکدیگر تفکیک نمود:
رهیافت روان شناختی، رهیافت جامعه شناختی و رهیافت جمعیت شناختی (شفرز، 1388).
در مطالعه ای که سازمان ملل متحد تحت عنوان «وضعیت جهانی جوانان در دهه ی 1990» انجام داده است، این تعریف از جوانان ارائه شده است: جوانی مرحله ای انتقالی از علایق و آسیب پذیری های کودکی به حقوق و وظایف بزرگسالی است. جوانی مرحله وظایف، مسئولیت ها و مشکلات جدید است و نوجوانی معمولاً به عنوان دوره ای موقت شناخته می شود که طی آن، جامعه فرد را به عنوان یک کودک محسوب نمی کند، اما در عین حال به او موقعیت قانونی یک بزرگسال را نیز اعطا نمی کند. جوانان به هنگام بلوغ معمولاً از موقعیت کامل بزرگسالان و حقوقی چون تشکیل خانواده، اشتغال به کار و حقوق سیاسی برخوردار نیستند. قبل از اینکه جوان فرصت داشته باشد از این مرحله انتقالی که جوانی نامیده می شود عبور کند، اغلب با مشکلات گوناگونی در زمینه های بهداشت، مسائل خانوادگی، مسائل آموزشی، رشد و پیشرفت مواجه می شود (علمدار، 1391).
یونسکو که خود تحت نظام ملل متحد قرار دارد در تعریف خود، جوانان گروه سنی 15 تا 40 سال را پیشنهاد داد که مورد توافق بین المللی هم قرار گرفت، در حالی که بخش اطلاعات ملل متحد و دیگر برنامه ها و ارگان های سازمان ملل متحد تعریف ارائه شده از سوی واحد جوانان ملل متحد، مستقر در اداره امور اجتماعی و اقتصادی دبیر خانه ی ملل متحد را پذیرفته اند، یعنی گروه سنی 15 تا 24 سال. براساس آمار مرکز آمار ایران هم، گروه سنی جوان، افراد 15 تا 24 سال تعریف شده اند. تعریف جوان به عنوان فرد بین 15 تا 24 سال، تعریفی مناسب برای کل جوانان و تحلیل آماری گروه های مختلف سنی به نظر می رسد. واژه جوان در نقاط مختلف جهان معانی گوناگونی دارد که تنها از طریق سن تقویمی افراد معنا پیدا نمی کند.
از نظر متون اسلامی مجموع دوران زندگی بشر در سه مرحله خلاصه می شود: کودکی، جوانی، پیری. ایام جوانی رسیدن به مرتفع ترین و عالی ترین منازل زندگی است. از سویی دیگر یکی از بزرگ ترین سرمایه های هر کشور نیروی انسانی آن است و مهمترین نیروی انسانی هر کشور را در نسل جوان آن کشور می توان یافت. قدرت و نیروی جوانی است که می تواند بر مشکلات زندگی فایق آید و راه های سخت را آسان کند. آئین مقدس اسلام، یکی از نعمت های بزرگ الهی و از سرمایه های بزرگ سعادت در زندگی بشر را جوانی می داند.
در این باره حضرت علی (ع) می فرمایند: «دو چیز است که مردم قدر و قیمت آن ها را نمی شناسند، مگر زمانی که آن دو را از دست داده باشند، یکی جوانی و دیگری تندرستی» (کاشانی، 1384).
بر اساس آموزه های اسلام، میل به تفریح یکی از نیازهای طبیعی است که با سرشت انسان آمیخته شده و از آغاز تا پایان زندگی همواره وجود دارد، به طوری که در دوران کودکی به شکل بازی های کودکانه انجام می شود و در بزرگسالی به اعتبار تفاوت شرایط اجتماعی و خانوادگی به اشکال گوناگون تحقق می پذیرد (تندنویس، 1375).
مطالعه در خصوص جوانان و رفتارهای آنان در چند زمینه دارای اهمیت فراوان می باشد.
جوانان سرمایه های آینده ی جوامع بشری هستند.
جوانان نیازمند اطلاعات هستند و اگر اطلاعات صحیح از منابع سالم دریافت نکنند، از منابع ناسالم کسب خواهند کرد و صدمات طولانی مدت خواهند دید.
به دلیل کثرت تعداد، در سرنوشت جامعه تعیین کننده هستند.
به دلیل جهانی شدن و پیشرفت ارتباطات با همه نوع مسائل و اطلاعاتی مواجه هستند، پس باید قدرت تمیز اصول صحیح از ناصحیح را داشته باشند.
جوانان یکی از ارکان اصلی دستیابی به توسعه در جامعه هستند و با توجه به تأثیر گذاری آنها در سطح دوستان و خانواده، مطالعه پیرامون مسائل آنان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
2-4- پیشینه تحقیق
وحیدا و همکاران (1385)، در تحقیقی به بررسی تأثیر حمایت اجتماعی بر مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی پرداخته اند. نمونه های این تحقیق را تعداد 360 زن بین 25-40 سال در 13 شهر استان مازندران تشکیل می دادند. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان حمایت اجتماعی و میزان مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. همچنین، نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین مشارکت کنندگان در فعالیت های ورزشی با توجه به نوع حمایت اجتماعی ادراک شده وجود دارد. علاوه بر این، در این تحقیق نشان داده شد که متغیرهای ورزش کردن اعضای خانواده، ورزش کردن بهترین دوست و آگاهی از سودمندی و فواید ورزش ارتباط معنی داری با میزان مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی دارند.
ابراهیمی و بهنوئی گدنه (1388)، در تحقیقی بین جوانان شهر بابلسر، دریافتند که متغیرهای پایگاه اجتماعی- اقتصادی (میزان در آمد، تحصیلات و شغل والدین) و میزان تحصیلات جوانان با گذراندن اوقات فراغت آنها همبستگی دارد. بعلاوه میزان گرایش پسران به انجام فعالیت های زمان فراغت بیش از دختران است.
تیبا (1388)، در تحقیقی به بررسی پایگاه اجتماعی- اقتصادی و چگونگی گذراندن اوقات فراغت در بین دانشجویان جوان (29-18 سال) دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی پرداخت. نتایج به این صورت بود که بین پایگاه اجتماعی- اقتصادی و انواع فراغت رابطه معناداری وجود داشت. به این شکل که هرچه پایگاه اجتماعی- اقتصادی دانشجویان بالاتر بود، از مقدار انواع فراغت آنها کاسته می شد.
نادریان جهرمی و هاشمی (1388)، در تحقیقی که در بین زنان کارمند در مشاغل دولتی ادارات شهر اصفهان انجام دادند، چنین نتیجه گرفتند که انگیزه های افراد برای شرکت در برنامه های ورزشی به عوامل مهمی چون حمایت اجتماعی، وضعیت اقتصادی، پایگاه اقتصادی- اجتماعی، خاستگاه فرهنگی و نگرش خانوادگی، نیازهای شخصی، آموزش و تبلیغات ارتباط دارد.
قائدی و همکاران (1389)، در تحقیقی به بررسی تأثیر حمایت اجتماعی و عوامل جمعیت شناختی بر مشارکت زنان شهر لامرد در فعالیت های ورزشی پرداختند. روش تحقیق به صورت پیمایشی و مقطعی انجام شد و تعداد 304 زن در دامنه سنی 20 تا 40 سال در این تحقیق شرکت کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که بین حمایت اجتماعی و مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی ارتباط معنی داری وجود داشت و متغیرهای تحصیلات، درآمد، ورزش کردن اعضای خانواده و دوستان تأثیر معنی داری بر مشارکت ورزشی زنان داشت. همچنین میزان مشارکت ورزشی زنان با حمایت اجتماعی بالا و متوسط، بیشتر از زنان با حمایت اجتماعی پائین بود. در این تحقیق، حمایت اجتماعی خانواده و دوستان از عوامل مهم تأثیرگذار بر مشارکت ورزشی زنان شناخته شد.
اندرسن و وولد (1992)، در تحقیق خود چنین عنوان کردند افرادی که از حمایت والدین و همسالان خود برخوردارند بیشتر از دیگر افراد در اوقات فراغت خود به فعالیت بدنی می پردازند.
هانسون و ایزاکسون (1992)، در تحقیقی به بررسی روابط میان جنبه های مختلف شبکه اجتماعی و حمایت اجتماعی و فعالیت بدنی منظم در اوقات فراغت پرداختند. نمونه ی تحقیق شامل 621 نفر از افراد مسن بود که نتایج به دست آمده از این نمونه با نیمی از ساکنین متولد سال 1914 در مالمو سوئد مقایسه گردید. هشت ویژگی متمایز شده از لحاظ مفهومی شبکه های اجتماعی و حمایت اجتماعی، مورد ارزیابی قرار گرفت. تمامی شاخص های شبکه ی اجتماعی و دو شاخص از چهار شاخص حمایت اجتماعی به فعالیت عادی بدنی مرتبط بودند. نتایج تحقیق نشان داد، مردانی که از لحاظ اجتماعی فعال بودند و ارتباطات اجتماعی بسیاری داشتند و از مشارکت اجتماعی خود ابراز رضایت مندی داشته و حمایت اطلاعاتی و ابزاری کافی در اختیار داشتند، در فعالیت بدنی بیشتری مشارکت داشته اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تأثیر سلامت شبکه ی اجتماعی و حمایت اجتماعی، حداقل در برخی زمینه ها می تواند با فعالیت بدنی مطرح شود.
هندری و دیگران (1993)، در پژوهش های خود به این نتیجه رسیدند که علایق و جهت گیری های فراغتی افراد، تحت تأثیر عواملی چون نفوذ خانواده، نظام آموزشی، همسالان، رسانه ها، صنایع تأمین کننده و ترویج کننده برنامه های اوقات فراغت و تحولات اجتماعی مانند افزایش بیکاری جوانان، قرار دارد. اوقات فراغت جوانان را می توان به نوعی تعامل بین نفوذ های زیر بنایی از درون فرد و فضای اجتماعی (به لحاظ خرده فرهنگ و در پهنه گسترده تر جامعه) تلقی نمود.
راولند و فریدسون (1994)، در پیمایشی نشان داده اند که مشارکت افراد در فعالیت های ورزشی زمانی ادامه پیدا می نماید که فعالیت بدنی با حمایت اجتماعی همراه باشد.
کازینس (1995)، در تحقیقی با موضوع حمایت اجتماعی در ورزش که بر روی 327 زن مسن کانادایی انجام داده بود، چنین عنوان کرد که حمایت اجتماعی تأثیر مثبتی بر مشارکت در فعالیت های ورزشی دارد و زنانی که حمایت اجتماعی اطرافیان و خانواده را دریافت کردند، فعالیت بدنی بیشتری داشته اند.
هینی و ایزرائیل (1996)، در مطالعه ای نشان داده اند که حمایت اجتماعی اثر علّی مهمی بر روی رفتارهای مرتبط با سلامت و فعالیت بدنی دارد.
کالدول و دارلینگ (1999)، در تحقیقات خودتأثیر عوامل اجتماعی همچون حمایت و کنترل خانواده و دوستان را در بهبود میزان مشارکت جوانان در فعالیت های بدنی مورد تأیید قرار دادند.
لسلیو دیگران (1999)، در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که عدم حمایت اجتماعی سبب کاهش سطح مشارکت در فعالیت بدنی می گردد.
اوزلر و همکاران (2001)، در مقاله ای با عنوان " تأثیرات اجتماعی و فعالیت بدنی کم در میان جوانان دانمارکی" با هدف شناخت بهتر فاکتورهایی که بر فعالیت بدنی تأثیر می گذارند به بررسی رابطه میان عوامل اجتماعی و فعالیت جسمانی کم در جوانان پرداختند. در سال 1979 و 13 سال پس از آن، 317 کودک 18-6 سال در بررسی سلامت مشارکت نمودند. در این گروه تأثیر عوامل خانوادگی در زمان کودکی بر خطر میزان فعالیت بدنی کم با استفاده از رگرسیون منطقی متعدد مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ی این است که زنان جوان سیگاری با میزان تحصیلات کمتر، فعالیت بدنی بسیار کمتری داشته و مردانی که والدین آنها در زمان انجام مطالعات (بین سال1976 و 1978) فعالیت بدنی بسیاری داشتند، در تحقیقات بعدی در سال 1992، غالباً در زمان اوقات فراغت، کمتر دچار بی تحرکی بودند.
لیندستروم و همکاران (2001)، در مقاله ای به عنوان " تفاوت های اجتماعی- اقتصادی در فعالیت های بدنی در اوقات فراغت: نقش مشارکت اجتماعی و سرمایه ی اجتماعی در شکل گیری رفتار سالم "، فعالیت بدنی در اوقات فراغت را با انواع دیگر فعالیت ها بررسی کرد. پرسشنامه ی مورد استفاده در این تحقیق، توسط 11837 مشارکت کننده ی متولدین سال های 1945-1926 در سال های 1992 تا 1994 تکمیل گردید. تأثیرات متغیرهای روانی بر روی اختلافات اجتماعی- اقتصادی در فعالیت های بدنی دوران فراغت با آنالیز رگرسیون منطقی چند متغیری محاسبه شد. نتیجه گرفته شد که امکان دارد برخی از اختلافات اجتماعی- اقتصادی در فعالیت بدنی در اوقات فراغت به دلیل تفاوت در سرمایه ی اجتماعی در میان گروه های اجتماعی- اقتصادی باشد.
دانکن و همکاران (2002)، در تحقیقی با عنوان " حمایت اجتماعی در فعالیت بدنی جوانان به بررسی تأثیر منابع و انواع حمایت اجتماعی در فعالیت بدنی جوانان می پردازد. نمونه ی دربرگیرنده ی 372 جوان (میانگین سن 5/12 سال و انحراف معیار استاندارد 63/1) می باشد. نتایج نشان داد که حمایت دوستان در فعالیت ها به طور چشم گیر و مثبتی به فعالیت بدنی جوانان وابسته می باشد.
موریس اوکان و همکاران (2003)، در پژوهشی با عنوان «حمایت اجتماعی و هنجارهای اجتماعی: آیا هر دو در پیش بینی انجام ورزش در اوقات فراغت سهم دارند؟» به روشن ساختن سهم حمایت اجتماعی و هنجارهای اجتماعی در انجام فعالیت های ورزشی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که حمایت اجتماعی و هنجارهای اجتماعی به طور مستقل در درک ما از تغییرات فراوانی فعالیت شدید در اوقات فراغت سهم دارند.
واتسون (2004)، در پایان نامه ی خود برای اخذ درجه کارشناسی ارشد از دانشگاه ساسکاچوان کانادا، با عنوان «تعاملات اجتماعی در گرایش به فعالیت بدنی و تمرین» به تحقیق بر روی 201 شرکت کننده که طی چهار 4 هفته با دیگران تمرین می کردند، پرداخت و به این نتیجه رسید که حمایت اجتماعی نقش محوری و اساسی در تعیین یک رفتار تمرینی ایفا می کند. به طور خاص، اشخاصی که حمایت مثبتی برای تمرین و ورزش از سوی اعضاء خانواده و دوستانشان دریافت می کنند، تمایل بیشتری به تمرین و ورزش دارند. در مقابل اشخاصی که فاقد حمایت اجتماعی از سوی خانواده و دوستانشان هستند به سطوح پایین تری از تمرین و ورزش تمایل دارند.
ساچیداناند (2005)، در پایان نامه ی خود برای اخذ درجه کارشناسی ارشد از دانشگاه پیتز بورگ ایالت پنسیلوانیا ی آمریکا، با عنوان «ادراکات نوجوانان از تربیت بدنی و فعالیت بدنی در اوقات فراغتشان» به بررسی سازه های روان شناسی (لذت، خود کارآمدی، حمایت اجتماعی) می پردازد. این مطالعه با هدف درک و توصیف تأثیر تربیت بدنی بر فعالیت بدنی در اوقات فراغت و بررسی ارتباطات بین لذت، خود کارآمدی و حمایت اجتماعی انجام شد. 663 دختر و پسر سنین بین 13 و 18 سال در کلاس تربیت بدنی از طریق داوطلبان آموزش دیده مورد بررسی قرار گرفتند. لذت، خود کارآمدی و حمایت اجتماعی، با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، بررسی شدند. فعالیت بدنی با استفاده از فهرست فعالیت بدنی در تابستان و میانگین دقایق صرف شده برای فعالیت بدنی محاسبه شد. ارزیابی نشان داد که لذت، خود کارآمدی و حمایت اجتماعی، مستقل از یکدیگر وجود ندارند و به نظر می رسد که بر یکدیگر اثر می گذارند.
استودولسکا (2006)، در مطالعه خود نشان داد که انجام اوقات فراغت مشروط به پایگاه خاص خانوادگی و همچنین شبکه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.
مارکز و مک آلی (2006)، در مقاله ای با عنوان «شناخت اجتماعی فعالیت بدنی اوقات فراغت در میان جمعیت آمریکای مرکزی» به بررسی رابطه میان فعالیت بدنی اوقات فراغت و خودکارآمدی ورزشی، حمایت اجتماعی ورزشی و اهمیت فعالیت بدنی پرداختند. داده های مورد نیاز از 153 نفر (86 زن و 67 مرد) که در اوقات فراغت خود، فعالیت بدنی داشتند صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افرادی که در زمان اوقات فراغت فعالیت بدنی بیشتری داشتند، از حمایت بیشتری از سوی دوستان برای ورزش برخوردار بودند و اهمیت زیادی به پیامد فعالیت بدنی می دادند. در مورد حمایت از سوی خانواده، تفاوت های چشمگیری مشاهده نشد. نتایج حاکی از این است که حمایت اجتماعی می تواند در افزایش فعالیت بدنی در زمان فراغت، کمک شایانی داشته باشد.
وایندیله و همکاران (2007)، در مقاله ای تحت عنوان «رابطه میان فعالیت بدنی اوقات فراغت و استرس، حمایت اجتماعی و پذیرش و مقابله با شرایط» به بررسی روی جمعیت بزرگسالان انتخاب شده به صورت تصادفی در ناحیه ی فلمیش در بلژیک پرداختند. 2616 بزرگسال فلمیشی، سنین 75-18 سال، به عنوان نمونه، پرسشنامه ی خود سنجی را در مورد سلامت روان، فعالیت بدنی و ویژگی های دموگرافی، در حضور کارشناسان تکمیل نمودند و نتایج به دست آمده، حاکی از این بود که افسردگی و اضطراب در میان افراد پر استرس، بیشترین میزان را داشته و به تدریج در گروه های متوسط و بدون استرس کاهش می یافت و میزان مشارکت در ورزش و فعالیت های بدنی اوقات فراغت، در گروه پر استرس بسیار کمتر بوده است.
اورسیگا و همکاران (2007)، در مقاله ای به این نتیجه رسیدند که عدم وجود حمایت اجتماعی و عدم رضایت از خود، موانعی جدی برای ورزش روزانه و فعالیت بدنی هستند. این تحقیق به بررسی نقش حمایت اجتماعی و رضایت از خود در شکل گیری میزان پیشنهادی فعالیت بدنی اوقات فراغت بزرگسالان در پنج شهر ایالات متحده آمریکا پرداخت. نتایج نشان دادند که حمایت اجتماعی از طرف دوستان (به جای خانواده) و حوزه رضایت از خود در قابلیت جسمانی مشاهده شده در افراد، به طور چشم گیری به فعالیت بدنی اوقات فراغت مربوط می شوند و همچنین سلامت جسمی نیز به فعالیت بدنی اوقات فراغت مربوط می شود.
ترین (2007)، در پایان نامه ی خود برای اخذ کارشناسی از دانشکده ی علوم ورزشی، تربیت بدنی و بهداشت ملکه ی ویکتوریا با عنوان «ارتباط بین حمایت اجتماعی و پایبندی به یک برنامه ی فعالیت بدنی مبتنی بر همسالان در میان دختران نوجوان» به بررسی ارتباط بین حمایت اجتماعی و پایبندی به یک برنامه پرداخت. 13 شرکت کننده در مدت یک ماه مورد آزمایش قرار گرفتند و نتایج به این صورت بود که حمایت همسالان اثر قدرتمندی بر روی مشارکت در فعالیت بدنی محسوب می شود و یک برنامه ی فعالیت بدنی با هدف حمایت اجتماعی می تواند راهکار مناسبی به منظور افزایش سطح فعالیت بدنی در دختران نوجوان به شمار آید.
سابیستون و کراکر (2008)، در مقاله ای با عنوان «ادراکات شخصی و اثرات اجتماعی به عنوان ارتباط با فعالیت بدنی اوقات فراغت نوجوانان» لیاقت، شایستگی و احساس شخصی از اثرات اجتماعی و فعالیت بدنی را مورد ارزیابی قرار دادند. 857 نوجوان به عنوان نمونه، پرسشنامه ها را تکمیل کردند و اثرات مستقیم و غیر مستقیم ادراکات شخصی و تأثیرات خانواده و بهترین دوست بر روی فعالیت بدنی، با استفاده از مدل سازی برابری معادله ی ساختاری مورد تحقیق قرار گرفت و نتیجه گرفته شد که احساس شایستگی، لذت، علاقه، اعتقادات و دیگر رفتارهای برجسته، به طور مهمی مرتبط با فعالیت بدنی نوجوانان است. دوستان می توانند رفتارها و احساسات و ادراکات خود را در نوجوانان تحت تأثیر قرار داده و ممکن است نقش برجسته تری را نسبت به والدین ایفا کنند. بر اساس این تحقیق پسران نوجوان در مقایسه با دختران، باورهای شایستگی بالاتر، ارزش ها، تأثیرات اجتماعی و رفتارهای فعالیت بدنی بیشتری را گزارش کردند.
سینت (2008)، در پژوهشی تحت عنوان «نقش حمایت اجتماعی و فعالیت بدنی اوقات فراغت»، به این نکته اشاره داشته است که هردو شبکه های اجتماعی و فعالیت بدنی در آمریکا در حال کاهش می باشد. این پژوهش به اهمیت حمایت اجتماعی در جنبه ی بدنی و روانی تأکید دارد و به بررسی اینکه چگونه عواطف و حمایت دوستانه و انواع فعالیت خاص، با پیامدهای افسردگی در جمعیت بزرگسالان آمریکا (از سن 40 سال به بالا) در ارتباط می باشد، می پردازد و به این نتیجه رسید که مداخله در هر تمرین و انواع فعالیت بدنی با حمایت اجتماعی و شبکه های اجتماعی، هم پیوند شده اند و تأثیر مهمی در سلامت ذهنی افراد دارند.
موکسنس و همکاران (2009)، در مقاله ای تحت عنوان «فعالیت بدنی اوقات فراغت، رابطه ی میان استرس و کارکرد روانی در نوجوانان نروژی را تعدیل نمود»، به بررسی اینکه آیا فعالیت بدنی اوقات فراغت، رابطه ی میان استرس و کارکرد روانی (افسردگی، اضطراب و اعتماد به نفس) را در میان نوجوانان نروژی 13-18 سال تعدیل می نماید یا نه، پرداختند و نشان دادند که فعالیت بدنی، پتانسیل تأثیر گذاری بر برخی از متغیرها را دارد ولی شواهد متفاوتی مبنی بر اینکه فعالیت بدنی می تواند استرس و ارتباط آرامش روانی در میان نوجوانان را تعدیل نماید، وجود دارد. میزان زیاد فعالیت بدنی در اوقات فراغت با میزان اضطراب و افسردگی کمتر و میزان احترام به نفس بیشتر، رابطه ی اندکی داشت و تحلیل ها، فعالیت بدنی در اوقات فراغت را به عنوان تعدیل کننده ی رابطه میان استرس و کارکرد روانی معرفی نکردند.
گوتیه و دیگران (2010)، در تحقیقی با عنوان «ارزیابی اهمیت حمایت اجتماعی و محیطی برای فعالیت بدنی اوقات فراغت در یک محتوای منحصر به فرد اجتماعی، فرهنگی، جغرافیایی» نسبت به بررسی عوامل تأثیر گزار اجتماعی و محیطی فعالیت بدنی در بین دو گروه زبانی و موقعیت جغرافیایی در محدوده اونتاریوی شمالی کانادا اقدام نمودند. نمونه، متشکل از 256 فرد بالغ بودند که با استفاده از پرسشنامه ی فعالیت بدنی بین المللی، تحقیقات حمایت ورزشی و اجتماعی، همراه با حمایت محیطی مورد بررسی قرار گرفتند. مدل های رگرسیون تعدیل شده در ارتباط با سن و جنسیت مشخص می سازند که حمایت اجتماعی خانواده و همتایان، یک نقش محدودی را در نمونه ی فرانسوی زبان ها در مقایسه با نمونه ی انگلیسی زبان های این ناحیه باز می کند. یافته ها مؤکد آن است که اهمیت حمایت اجتماعی برای فعالیت بدنی بر مبنای وضعیت اجتماعی- زبانی متغیر بوده و حمایت های محیطی نقش محدودی را در بین افراد شمالی بازی می کند.
یاون هیوو همکاران (2011)، پژوهشی را با هدف بررسی ارتباط بین حمایت اجتماعی خانواده و دوستان و فعالیت بدنی، در بین 350 شرکت کننده از هفت محله ی لس آنجلس از بین دانش آموزان مدارس متوسطه انجام دادند. مسیرهای پیش فرض با استفاده از مدلسازی معادله ی ساختاری مورد بررسی قرار گرفت و متغیرهای روان شناختی و مشارکت در فعالیت بدنی به وسیله ی پرسشنامه هایی توسط خود افراد ارزیابی شد. حمایت اجتماعی خانواده به عنوان تنها پیش بینی کننده ی معنا دار میزان فعالیت بدنی با ضریب تأثیر 79/0 مطرح می باشد. حمایت اجتماعی اندک خانواده با رفتار بی تحرک، ارتباط بیشتری داشت (β = -0.25). نتیجه ی به دست آمده حاکی از این است که حمایت اجتماعی خانواده در افزایش ارتقای میزان فعالیت بدنی و کاهش رفتار بی تحرک در نوجوانان، نقش به سزایی ایفا می کند.
اولیویرا و همکاران (2011)، در مطالعه ای با عنوان «حمایت اجتماعی و فعالیت بدنی اوقات فراغت» اقدام به بررسی تأثیر گذاری چهار بعد حمایت اجتماعی بر روی فعالیت بدنی اوقات فراغت، (سرگرمی، چگونگی گذران، نوع و زمان صرف شده) به وسیله ی افراد بالغ در طی یک دوره ی دو ساله نموده اند. 3253 مستخدم دولتی غیر آکادمیک در یک دانشگاه در شهر ریودوژانیرو مد نظر قرار گرفتند. فعالیت بدنی اوقات فراغت با استفاده از یک سؤال دو بخشی با یک دوره ی مرجع دو هفته ای مورد ارزیابی قرار گرفته و سؤالات در ارتباط با نوع فعالیت بدنی در اوقات فراغت به صورت فردی یا گروهی و زمان سپری شده برای فعالیت خاص مشخص شد. حمایت اجتماعی نیز از طریق بررسی نتایج پزشکی مقیاس حمایت اجتماعی (mos-sss) برآورده شده است. جهت ارزیابی ارتباط بین حمایت اجتماعی و فعالیت بدنی اوقات فراغت، دو روش مختلف آماری به کار گرفته شد : مدل های باینری - دوتایی و رگرسیون - لجستیک چند جمله ای، به ترتیب برای نتایج دو بخشی و چند بخشی. این مدل ها به صورت مجزا برای اشخاصی که اقدام به آغاز فعالیت بدنی اوقات فراغت در اواسط دوره نموده بودند (گروه تعاملی) و نیز کسانی که از ابتدای دوره در فعالیت ها شرکت داشتند (گروه پشتیبان)، تعدیل و منظم شد. نتایج به دست آمده، ارتباطات معنی دار آماری (p < 0.05 ) بین ابعاد حمایت اجتماعی و گروه تعاملی را مشخص کرد. علاوه بر این، بعد حمایت اجتماعی- اطلاعاتی نیز در ارتباط با زمان سپری شده در فعالیت بدنی اوقات فراغت (OR = 2/01 ; 95% CI 1/2-3/9) بوده است. در گروه پشتیبان، حمایت مادی در ارتباط با گروه (OR = 1/80 ; 95% CI 1/1-3/1) بود و بعد تعامل اجتماعی مثبت نیز در ارتباط با زمان سپری شده در فعالیت بدنی اوقات فراغت (OR = 1/65 ; 95% CI 1/1-2/7) مشخص شده است. نتایج به دست آمده نشان دادند که کلیه ی ابعاد حمایت اجتماعی بر روی فعالیت بدنی اوقات فراغت یا زمان سپری شده بر حسب فعالیت خاص، تأثیر داشته اند. یافته ها مؤکد آن هستند که حمایت اجتماعی در گروه تعاملی مهم تر از گروه پشتیبان می باشد.
یو و همکاران (2011)، در مقاله ای با عنوان «آنالیز چند مرحله ای ارتباط بین شبکه های اجتماعی و حمایت اجتماعی در فعالیت بدنی اوقات فراغت» به بررسی عوامل محیطی و روان شناختی فعالیت بدنی در خانواده های 40 منطقه ی پایین شهر و نامناسب لندن پرداختند. یافته ها معرف موقعیت محکمی برای اثرگذاری شبکه های اجتماعی سطح انفرادی در فعالیت بدنی اوقات فراغت است.
دانتن و همکاران (2011)، در مقاله ای تحت عنوان «تأثیرات محیطی و اجتماعی بر فعالیت بدنی اوقات فراغت کودکان» برای مشخص نمودن اینکه آیا میزان و تجربه ی فعالیت بدنی در اوقات فراغت در موقعیت های اجتماعی و محیطی کودکان متغیر است یا نه، به ارزیابی بوم شناختی (121 کودک 13-9 سال) در مدت زمان 4 روز پرداخت. بررسی های الکترونیکی، فعالیت های اصلی، مکان ها، موقعیت های اجتماعی، حالات موجود و لذت بردن را مورد ارزیابی قرار دادند. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی متوسط تا شدید در بیرون از خانه، بیشتر از خانه و یا در خانه ی فردی دیگر بود (all p< 0.05 ). و فعالیت در گروه های بزرگتر مثلاً دوستان، بسیار بیشتر از با خانواده و یا به تنهایی بود (all p< 0.05 ).
فنگ (2011)، در پایان نامه ی کارشناسی ارشد خود تحت عنوان «تأثیر نوع و منابع حمایت اجتماعی بر فعالیت بدنی در اوقات فراغت دانش آموزان سال سوم دبیرستان» به بررسی اختلافات متغیرهای متعدد زمینه ای، منابع حمایت اجتماعی، انواع حمایت و فعالیت های بدنی به عنوان اوقات فراغت، در میان دانش آموزان سال سوم دبیرستان با توجه به تأثیر آن بر منابع و نوع منابع حمایت اجتماعی می پردازد. سوژه های این مقاله ی تحقیقاتی، 466 دانش آموز (206 پسر و 260 دختر) 12-16 سال می باشد. مشارکت کنندگان، پرسشنامه هایی درباره ی حمایت اجتماعی در مورد ورزش و اهمیت توانایی درک شده ی حمایت اجتماعی و فعالیت بدنی در اوقات فراغت را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که جنسیت تأثیر بسزایی بر تفاوت های موجود در حمایت از سوی خانواده، حمایت معلم و حمایت ابزاری دارد و پسران در زمان فراغت، فعالیت بدنی بیشتری دارند. حمایت اجتماعی از سوی خانواده، دوستان و معلمان با فعالیت بدنی به طور مثبت رابطه دارد.
سیلوا و همکاران (2012)، در مطالعه ای با عنوان «فعالیت بدنی در اوقات فراغت و حمایت اجتماعی در میان بزرگسالان برزیلی» به بررسی رابطه ی میان حمایت خانواده و دوستان و فعالیت بدنی در اوقات فراغت بزرگسالان پرداختند. مطالعه ی مقطعی مبتنی بر جمعیت پلوتاس در برزیل صورت پذیرفت. فعالیت بدنی اوقات فراغت با نسخه ی وسیعی از پرسشنامه ی فعالیت بدنی بین المللی مورد ارزیابی قرار گرفت. افرادی که قبل از مصاحبه، تمرین یا فعالیت بدنی کمتر و یا مساوی با 150 دقیقه داشتند، به عنوان افراد فعال مد نظر گرفته شدند. حمایت اجتماعی با استفاده از مقیاس حمایت اجتماعی ارزیابی شده بر اساس نوع فعالیت بدنی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به این صورت است که مردان و زنانی که از سوی خانواده و دوستان به طور همزمان حمایت می شدند، سه برابر بیشتر از همتایان خود فعال بودند. در این تحلیل ها حمایت دوستان در مقایسه با حمایت خانواده رابطه ی بیشتری با فعالیت بدنی داشته است. ارتباط با سطح اجتماعی و سن نیز مشاهده گردید.
منابع
منابع فارسی
آبکار، علیرضا. 1385. جایگاه فعالیت های جسمانی در اوقات فراغت دانشجویان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر.
ابراهیمی، قربانعلی؛ بهنوئی گدنه، عباس. 1388. اوقات فراغت و هویت: بررسی جامعه شناختی رابطه اوقات فراغت با هویت شخصی در بین جوانان شهر بابلسر، فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال پنجم، 14: 148-127.
ابراهیمی، قربانعلی؛ رازقی، نادر؛ مسلمی پطرودی، رقیه. 1390. جامعه شناسی کاربردی، سال بیست و دوم، شماره پیاپی 44.
احمدی، سید احمد. 1375. روان شناسی نوجوانان و جوانان: شخصیتی، رفتاری، تحصیلی، شغلی، بزهکاری، تهران، نشر نخستین: شعله.
احمدی، خدابخش؛ فتحی آشتیانی، علی ؛ ثابتی، زهرا. 1384. بررسی شیوه های اثر بخش و غیر اثر بخش گذراندن اوقات فراغت در بین فرزندان کارکنان سپاه ،کتابچه خلاصه مقالات سومین کنگره طب نظامی، 15-13، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله ، ص 412.
اردکانیان، عباس. 1389. اهمیت اوقات فراغت در ارتقای سلامت جامعه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر.
اسدی، علی. 1352. گذران فراغت در رضائیه، تهران: دبیر خانه شورای عالی فرهنگ و هنر، فرهنگ و زندگی، شماره 12.
افروز، غلامعلی. 1370. هنگامه های فراغت، زمینه ساز بهداشت روانی و بستر خلاقیت ها، مجله پیوند، شماره 142.
الهام پور، حسین ؛ پاک سرشت، محمد جعفر. 1382. بررسی الگوی گذراندن اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه شهید چمران، مجله علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، دوره ی سوم، سال دهم، شماره های 3و4 ، صص 62-39.
امیرتاش، علی محمد. 1383. فوق برنامه و اوقات فراغت با تأکید بر فعالیت های ورزشی، مجله المپیک، سال دوازدهم، شماره 2 پیاپی، تابستان ، صص 37-51.
برازنده، علی. 1377. بررسی عوامل مؤثر در گذراندن اوقات فراغت کارمندان بانک مرکزی، پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی.
بیوک آﻗﺎزاده، ﺑﻬﺮوز. 1385. ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺤﻮه ﮔﺬران اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﭘﻴﺎم ﻧﻮر ﻣﺸﮕﻴﻦ شهر، داﻧﺸـﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ واﺣﺪ ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت.
پاپلی یزدی، محمد حسین ؛ سقایی، مهدی. 1385. گردشگری؛ ماهیت و مفاهیم، انتشارات سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، تهران، چاپ اول.
پاک سرشت، سلیمان. 1385. مصرف اینترنت در سبک های فراغتی جوانان تهرانی، فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، شماره 5 ، سال دوم. بهار و تابستان 85.
پور اسماعیل، احسان. 1385. بهره وری از اوقات فراغت با توجه به نظرات جامعه شناسان و مقایسه ی آن با آموزه های حیاتی، پژوهش دینی. زمستان، شماره 14، صص 206-184.
پهلوان، منوچهر ؛ برزیگر، سیده فاطمه. 1390. بررسی گرایش به نحوه ی گذراندن اوقات فراغت در بین دختران مقطع متوسطه شهرستان آمل، فصلنامه جامعه شناسی مطالعات جوانان. سال دوم، شماره 3، پاییز، صص 66-53.
تندنویس، فریدون. 1375. نحوه گذراندن اوقات فراغت دانشجویان کشور با تأکید بر فعالیت های ورزشی، پایان نامه دکتری، دانشگاه تهران.
تندنویس، فریدون. 1378. جایگاه ورزش در اوقات فراغت دانشجویان کشور، مجله حرکت، سال اول، شماره 2، پاییز، صص 93-11.
تندنویس، فریدون. 1380. جایگاه ورزش در اوقات فراغت زنان ایرانی، استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم، طرح پژوهشی ملی 2445، شورای پژوهش های علمی کشور، مجله حرکت، شماره 12، صص 104-87 .
تندنویس، فریدون. 1381. جایگاه ورزش در اوقات فراغت مردم ایران، استادیار دانشگاه تربیت معلم تهران، پژوهش در علوم رفتاری، شماره 4، صص 133-115.
توسلی، غلامعباس. 1385. جامعه شناسی کار و شغل، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها. انتشارات سمت.
تیبا، مجتبی. 1388. بررسی رابطه پایگاه اجتماعی- اقتصادی و چگونگی گذران اوقات فراغت در بین دانشجویان جوان 29-18 سال دانشکده علوم اجتماعی علامه طباطبایی، پایان نامه کارشناسی ارشد.
تورکیلدسن، جرج. 1382. اوقات فراغت و نیازهای مردم، ترجمه ی عباس اردکانیان، تهران، انتشارات نوربخش.
جعفری، جلال. 1381. بررسی عوامل مؤثر بر چگونگی گذراندن اوقات فراغت معلمان شهر رشت ، پایان نامه ی کارشناسی ارشد، دانشگاه واحد تهران شمال، ص 61.
جلالی فراهانی، مجید. 1390. مدیریت اوقات فراغت و ورزش های تفریحی، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
حاجبی، احمد ؛ فریدنیا، پیمان. 1388. ارتباط بین سلامت روان و حمایت اجتماعی در کارکنان بهداشت و درمان صنعت نفت بوشهر، دو فصلنامه طب جنوب، 12(1): صص74-67.
خواجه نوری، بیژن ؛ مقدس، علی اصغر. 1387. بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر میزان گذراندن اوقات فراغت، مورد مطالعه: دانش آموزان دبیرستانی شهرستان آباده، پژوهش نامه ی علوم انسانی و اجتماعی، ویژه نامه پژوهش های اجتماعی.
دوران، بهزاد. 1385. تأثیر اینترنت بر هویت همالان، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران، مجله مطالعات فرهنگی و ارتباطات، بهار و تابستان 85، 2(5):109-136.
دورانت، ویل. 1378. تاریخ تمدن (یونان باستان)، ترجمه: امیرحسین آریان پور و فتح الله مجتبایی، انتشارات علمی و فرهنگی.
ربانی، رسول ؛ شیری، حامد. 1388. اوقات فراغت و هویت اجتماعی، فصلنامه ی تحقیقات فرهنگی، دوره دوم، شماره 8، صص 242-209.
رجبی، محمود ؛ آقا، هما. 1369. گذران اوقات فراغت دانش آموزان شهر شیراز، مجموعه مقالات اقتصادی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه استان فارس، شماره 4.
رحمانی، احمد ؛ پوررنجبر، محمد ؛ بخشی نیا، طیبه. 1385. بررسی و مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه های زنجان، مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، شماره 20، پائیز 1385،ص 209.
رستگار خالد، امیر. 1383. رابطه کاری خانواده: تفاوت های جنسیتی در برخورداری از حمایت اجتماعی، پژوهش زنان، 2(2): صص 75-55.
رستمی، صبا ؛ احمدنیا، شیرین. 1390. تعیین سهم مؤلفه های حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر جوانرود سال 1389، دانشگاه آزاد اسلامی رودهن.
رضایی صوفی، مرتضی. 1385. بررسی وضعیت گذران اوقات فراغت دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان رشت و رابطه آن با سطح امکانات فرهنگی و ورزشی، پیک نور، پائیز 85، ویژه تربیت بدنی، صص 98-105.
رفعت جاه، مریم. 1387. دختران جوان و اوقات فراغت، مطالعات جوانان،ویژه اوقات فراغت، شماره 13، صص 173-151.
رئیسی، فاطمه. 1386. نحوه ی گذراندن اوقات فراغت و ارائه ی راهکارهایی جهت بهبود کیفیت آن ، فصلنامه ی مطالعات فرهنگی- دفاعی زنان، سال سوم، شماره 4.
زمان زاده، وحید ؛ حیدر زاده، مهدی ؛ عشوندی، خدایار ؛ لک دیزجی، سیما. 1386. ارتباط بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در بیماران دیالیزی، مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 29(1): صص 54-49.
زارعی، علی ؛ تندنویس، فریدون. 1382. مقایسه ی نحوه ی گذراندن اوقات فراغت دانشجویان علوم پزشکی کشور با دانشجویان غیر پزشکی و آزاد، نشریه ی علوم حرکتی و ورزش، جلد اول، شماره 2، صص 25-18.
سارافینو، ادوارد. 1998. روان شناسی سلامت، ترجمه ی سید علی احمدی، ابهری و همکاران. 1387. انتشارات سید، تهران.
ساروخانی، باقر. 1370. درآمدی بر دایره المعارف علوم اجتماعی، تهران، انتشارات کیهان.
سازمان ملی جوانان. 1383. تدوین راهبردهای ملی گذراندن اوقات فراغت جوانان، جلد سوم، پیش نویس طرح سند، مهندسان مشاور فرنهاد.
سازمان ملی جوانان. 1384. اوقات فراغت و سبک زندگی جوانان، گروه اجتماعی- فرهنگی، دفتر مطالعات و تحقیقات تهران.
سالنامه آماری استان یزد. 1390. دفتر آمار و اطلاعات معاونت برنامه ریزی استانداری یزد.
شاطریان، محسن ؛ اشنویی، امیر ؛ گنجی پور، محمود. 1391. تحلیل فضایی نحوه و میزان گذراندن اوقات فراغت نمونه موردی بافت قدیم و بافت جدید شهر کاشان، تهران.
شریفیان، اکبر. 1380. عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه شاهد، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 15 و 16.
شفرز، برنهارد. 1388. مبانی جامعه شناسی جوانان، ترجمه ی کرامت الله راسخ، نشر نی، تهران. 288ص.
شیخعلی زاده هریس، محبوب. 1387. رابطه شرکت منظم در ورزش و رفتارهای اوقات فراغت در نوجوانان شهر گرگان. پژوهش در علوم ورزشی. دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران.
عبدلی، بهروز. 1386. مبانی روانی و اجتماعی تربیت بدنی و ورزش، چاپ دوم، انتشارات بامداد کتاب. 184ص.
عصاره، علیرضا. 1377. خانواده و ضرورت توجه به اوقات فراغت فرزندان، مجله علوم تربیتی پیوند، شماره 225.
عطایی سعیدی، حامد ؛ ناصری راد، محسن ؛ محبی، سیده فاطمه. 1388. اثر سنجی برنامه های اوقات فراغت دختران دانش آموز، دانشگاه تبریز.
علمدار، ایمان. 1391. بررسی وضعیت رفاه و تأمین اجتماعی جوانان در کشور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، حوزه ی مشاورین جوان.
علوی زاده، سید امیر. 1387. بررسی چگونگی و نحوه ی گذراندن اوقات فراغت بانوان شهر کاشمر، نشریه علوم اجتماعی جمعیت، تابستان87، شماره 64، صص 84-61.
علیزاده، محمد حسین. 1379. بررسی چگونگی گذراندن اوقات فراغت جانبازان و معلولین (با تأکید بر نقش تربیت بدنی و ورزش)، استادیار دانشکده ی تربیت بدنی دانشگاه تهران، مجله ی حرکت، شماره 6 ، پاییز، صص 39-23.
فتحی، سروش. 1388. تبیین جامعه شناختی مشارکت ورزشی دانشجویان، پژوهش نامه علوم اجتماعی، سال سوم، شماره 4.
فکوهی، ناصر ؛ انصاری مهابادی، فرشته. 1382. اوقات فراغت و شکل گیری شخصیت فرهنگی، نمونه موردی دو دبیرستان دخترانه شهر تهران، انسان شناسی، دوره اول، شماره 4، صص 89-61.
قائدی، هادی ؛ نوبخت، رضا ؛ دانشجو، عبدالحمید. 1389. تأثیر حمایت اجتماعی و عوامل جمعیت شناختی بر مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی (مطالعه موردی زنان شهر لامرد)، فصلنامه زن و بهداشت، شماره 2، تابستان 89.
قدسی، علی محمد. 1382. بررسی جامعه شناختی رابطه بین حمایت اجتماعی و افسردگی، پایان نامه دکتری رشته جامعه شناسی، دانشگاه تربیت مدرس.
کاشانی، علی. 1384. جوان در اندیشه ی استاد مطهری، مجموعه مقالات سازمان آموزش خراسان رضوی، مشهد.
کرباسی، منیژه. 1383. مسائل نوجوانان و جوانان، دانشگاه پیام نور، تهران.
کوشافر، علی اصغر. 1380. فرهنگ ورزش های تفریحی، فصلنامه ی ورزش، شماره 21، صص 83-76.
کیویستو، پیتر. 1380. اندیشه های بنیادی در جامعه شناسی، ترجمه ی منوچهر صبوری، تهران، انتشارات نی. ص 178.
گاچل، رابرت جی و دیگران. 1377. زمینه ی روانشناسی تندرستی، ترجمه ی دکتر غلامرضا خوی نژاد، تهران، انتشارات آستان قدس رضوی.
گزارش جهانی سلامت. 1381. کاهش خطر، ارتقای زندگی سالم. چاپ اول، تهران، انتشارات مؤسسه ی فرهنگی ابن سینا با همکاری وزارت بهداشت و سازمان جهانی بهداشت.
گودرزی، محمود ؛ اسدی، حسن. 1379. تحلیل میزان و نوع فعالیت های فراغتی و ورزشی استادان دانشگاه تهران، نشریه حرکت، شماره 4، بهار 79، صص 21-36.
محرم زاده، مهرداد. 1384. مبانی روانی- اجتماعی در تربیت بدنی، تهران، انتشارات دانشگاه پیام نور، گروه تربیت بدنی.
موموندی، افسر. 1380. بررسی چگونگی گذراندن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان شهر ورامین، تهران، انتشارات اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران.
مهرابی زاده، مهناز. 1380. رابطه ی حمایت اجتماعی با عزت نفس، اضطراب و افسردگی در دانش آموزان دختر پایه ی اول دبیرستان شهر اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز.
نادریان جهرمی، مسعود ؛ هاشمی، هاجر. 1388. مشارکت در ورزش های تفریحی (انگیزه ها و پیش فرض ها در جنبه های تفریحی ورزش)، پژوهش در علوم ورزشی.
واعظ موسوی، محمد کاظم ؛ مسیبی، فتح الله. 1386. روان شناسی ورزشی، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت).
وحیدا، فریدون ؛ عریضی، فروغ ؛ پارسا مهر، مهران. 1385. بررسی تأثیر حمایت اجتماعی بر مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی (مطالعه موردی : زنان استان مازندران) ، نشریه علوم حرکتی و ورزش، جلد اول، شماره 7 ، سال چهارم (بهار و تابستان) ، صص53-62.
هندری، لئوبی ؛ شاکسمیت، جانت ؛ گلندینینگ، انتونی. 1381. سبک های زندگی جوانان و اوقات فراغت، ترجمه مرتضی ملا نظر و فرامرز ککولی، انتشارات نسل سوم.
هومن، حیدر علی ؛ لیوارجانی، شعله. 1387. بررسی اعتبار، روایی و هنجارهای پرسشنامه حمایت اجتماعی SSQ برای دانش آموزان مقطع متوسطه، مجله علوم تربیتی، سال اول، شماره اول، صص 162-147.
هیوود، لس. 1384. اوقات فراغت، ترجمه محمد احسانی، تهران، انتشارات امید دانش.
یوسفی، باقر. 1372. چگونگی گذران اوقات فراغت، فصلنامه مدیریت در آموزش و پرورش، تهران، شماره 1، مسلسل 13.
منابع غیر فارسی
Anderssen, N; Wold, B. 1992. Parental and peer influences on leisure time physical activity in young adolescents. Research Quarterly for Exercise sport. 63(4): 341-348.
Ben ari, A; Gil, S. 2004. Weel-being among minority students. Sournal of social work, 4: 215-225.
Blane, D; Netuveli, G.N. 2008. Quality of life, health and physiologiecal status and change at older ages. Social science and medicine 66 (7): 1579.
Bourdieu, Pierre. 1989. Lesens pratique, Paris: les editions de Minuits.
Caldwell, L; Darling, N. 1999. Leisure context, parental control and resistance to peer pressure as predictors of adolescent partying and substance use: An ecological perspective. Journal of leisure research, Vol. 31, No. 1, P. 57-77.
Carlson, E. Reyonold & et al. 1979. Recreation and leisure, the changing sence, wadsworh, publishing company, Incbelmont, California, third Ed pp. 1-10.
Cobb, S. 1976. Social support as a moderator of life stress. Psychosomatic Medicine, 38, 300-314.
Cohen, S. 2004. Social relationships and health. American psychologist, 59, 676-684.
Cousins, S. O. 1995. Social support for exercise among elderly women in Canada. Health Promotion International, 19 (4): 273-282.
Csikszentmihalyi, M.; Graf, R F. 1979. Psychology today Dec. 13, 84-90, 98-99.
Czabak Garbacz, R; Skibniewska, A; Mazurkiewicz, P; Gdula, A. 2002. Ways of spending leisure time by the third year-students of the Faculty of Pharmacy, Medical University of Lublin. Ann Univ Mariae Curie Sklodowska [Med] 2002; 57(1): 257-63.
Dimatto, M. R. 1991. The Psychology of health illness, and Medical care. Brooke cole.
Drentea, Patricia & et al. 2006. Predictors of improvement in social support, social sciences and medicin, 63: pp (957-67).
Duncan, Susan C; Duncan, Terry E; Strycker, Lisa A. 2002. Sources & Types of social support in Youth physical Activity. Oregon Research Institute. American psychological Association Jornal.
Dunton, G. F; Liao, Y; Intille, S; Wolch, J; pentz, MA. 2011. Physical and social contextual influences on childrens leisure time physical activity: an ecological momentary assessment study. Dept of preventive Medicine, University of southern California, Alhambra, CA, USA.
Eyler, A. & et al. 1997. Physical activity and Women in the United States: An overview of health benefits. Prevalence and intervention opportunities. Womwn and Health, 26: 27-50.
Fang, Ya ting. 2011. Influences of social sources and type on Junior High students leisure time physical activity the intermediary of perceived importance. Master's Thesis of physical Education.
Fitz Gerald, Michael; Joseph, Anil P; Hayes, Mary; Oregan, Myra. 1995. Leisure activities of adolescent school children. Joournal of Adolescence. Vol 18, Issue 3, pp – 349-358.
Ganster, D. C; Victor, B. 1988. The impact of social support on mental and physical health. British Journal of Medicine Psychology, 61, 17-36.
Gautheir, Alain P; Lariviere, Michel; Pong, Reymond; Sneling, Susan J; Young, Nancy L. 2010. Assessing the importance of social and environmental supports for leisure time physical activity in a unique socio-cultural and geographical context. International electronic journal of health education, 13: 59-75.
Glaser, K; Evandrou, M; Tomassini, C. 2006. Multiple role occupancy and social participation among midlife wives and husbands in the United Kingdom. Int. J. Aging Hum Dev., 63 (1): 27 – 47.
Hanson, B. S; Isacsson, S. O. 1992. Social network, social support and regular leisure time physical activity in elderly men. A population study of men born in 1914, Malmo, Sweden.
Heaney, C. A; Israel, B. A. 1996. Social networks and social support. In K. glanz, F. M. Lewis, & B. K. Rimer, Health behavior and health education. Teori, research and practice. 170-205. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Hsu, Ya Wen; Chou, Chih Ping; Nguyen Rodriguez, Selena.T; McClain, Arianna. D; Belcher, Britni. R; Spruijt Metz, Donna. 2011. Influences of social support, perceived barriers, and negative meanings of physical activity on physical activity in middle schoo students "Jornal of physical activity and health. 8: 210-219.
Hu, Gang. 2007. Occupational, Commuting, and Leisure-Time Physical Activity in Relation to Cardiovascular Mortality among Finnish Subjects with Hypertension Department of Health Promotion and Prevention of Chronic Diseases. National Public, Health Institute. Helsinki, Finland.
Hultsman, J. 1992. Leisure, history antebellum-America, sociocultural-factor, Journal article. Leisure studies. 11(3), 233-242.
James O, Hill R. 2005. Role of physical activity in preventing and treating obesity. J Appl Physiol. 99 (7): 765–770.
Katz Gerro, Tally. 1999. Cultural consumption and social Stratification: Leisure activities, musical tasts, and social location. Socialogical perspectives, Vol. 42. No. 40. P, 627-646.
Kee, S. A; Johnson, D & Hunt, P. 2002. Burnout and social support in rural mental heulth couselors. Available on: http://www.marshall.edu/jrcp/sp 2002/kee.html.
Kenyon, G. S; Mcpherson, B. D. 1973. Becoming involved in physical activity and sport: A process of socialization. In physical activity: Human growth and development, ed. G. L. Rarick, P. 303-332. Academic press, New York.
Kubzansky, L. D; Berkman, L. F; Seeman, T. E. 2000. Social conditions anddistress in elderly person: finding frow the Macarthur studies of successful again. Journal of Gerontology; psychological sciences 558, 238-246.
Larson, R; Wilson, S; Brown, B; Furstenberg, F. S; verma. S. 2002. Changes in adolescents Interpersonal Experiences. Are they Being Prepared for adult relationships in the Twenty-first century? Journal of research on adolescence, 121-130.
Leslie, E. & et al. 1999. Insufficiently active Australian college students: perceived personal, social and environmental influences, preventive medicine. 28, 20-27.
Linstrom, Martin; Hanson, Bertil S; Ostergren, Per olof. 2001. Socioeconomic differences in leisure time physical activity: the role of social participation and social capital in shaping health related behaviour. Social science and Medicine 52(2001) 441-451.
Marques, David X; McAuley, Edward. 2006. Social cognitive correlates of leisure time physical activity among Latinos. Journal of behavioral medicine, Vol.29. No.3. June 2006.
Maslow, A. 1954. Motivation and personality. 1 edition.
Mannell, R. C; Kleiber, D. A. (1998). Adoles cont and Adult putterns: A Reassessment, Journal of leisure research, Vol. 30, No. 3 .
Miia, Kivipelto. 2005. Leisure-time physical activity at midlife and the risk of dementia and Alzheimer's disease. Aging Research Center Division of Geriatric Epidemiology. Neurotec. Karolinska Instituted, Stockholm, Sweden.
Moksnes, Unni K.; Moljord, Inger E.O.; Espenes, Geir A.; Byrne, Don G. 2009. Leisuer time physical activity does not moderate the relationship between stress and psychological functioning in Norwegian adolescents. Mental Health and physical Activity. Doi: 10.1016.
Moreno, E. S. 2004. Collectivize social support? Elements for reconsidering the social dimension in the study of social support. The Spanish Journal of Psychology. 7(2), 124.
Morrow, JR; Krzewinski Malone, JA; Jackson, AW; Bungum, TJ; Fitzgerald, SJ. 2004. American adults' knowledge of exercise recommendations. Research quarterly for exercise and sport. 75(3):231-7.
Okun, Morris A; Ruehlman, Linda; Karoly, Paul; Lutz, Rafer; Fairholme, Chris; Schaub, Rachel. 2003. Social support and social Norms: Do Both contribute to predicting leisure time Exercise? American Journal of Health Behaviour, Volume 27, Number 5, September 2003. pp – 493-507.
Oliveira, Aldair J.; Lopes Claudia S.; Ponce de leon, Antonio C.; Rostila, Mikael; Griep, Rosane H.; Werneck, Guilherme L.; Faerstein Eduardo. 2011. Social support and leisure time physical activity: Longitudinal evidence from the Brazilian Pro-Saude cohort." International journal of behavioral nutrition and physical activity. 8: 77.
Orsega Smith, Elizabeth. M.; Payne, Laura L; Mowen, Andrew J; Ho, Ching Hua; Godbey, Geoffrey C. 2007. The role of social support and Self-Efficacy in shaping the leisure time physical activity of older adults. Journal of leisure research. Provided by pro quest information and learning.
Osler, Merete; Clausen, Jesper O.; Ibsen, Karsten K.; Jensen, Gorm B. 2001. Social influences and low leisure time physical activity in young Danish adults. European Journal of Public Health Vol 11. 2001. No. 2.
PAHO. 2002. Pan American Health Organization: Physicalactivity: How much is needed? Washington, USA.
Raymore, L.; Godbey, G.; Crawford, W. 1994. Self-esteem, gender and socio - economic status: their relation to perceptions of constraint on leisure among adolescents, Journal of Leisure Research, Vol 26, pp 11-99.
Rojek, Chris; Shaw, Susan M.; Veal, A. J. 2006. A handbook of leisure studies, London, polgrave.
Rowland, T. W.; Freedson, P. S. 1994. Physical activity, fitness and health in children: A close look pediatrics. 93, 669-672.
Sabiston, Catherine M.; Crocker, Peter R.E. 2008. Exploring self-perception and social Influences as cooorrelates of Adolescent leisure time physical Activity. Journal of sport and Exercise psychology, 2008, 30, 3-22.
Saint Onge, Jarron M. 2006. Race ethnic and Gender Difference in Depression: The role of social support and leisure time physical activity. University of Houston.
Sallis, J. F. & et al. 1987. The development of scales to measure social support for diet and exercise behaviors, preventive medicine. 16, 825-836.
Sarason, B. R. & et al. 1987. Interreiations of social support measures: theoretical and practical implications. Journal of personality and social psychology. 52, 813-832.
Satchidanand, M. S. 2005. Adolescents perceptions of physical Education and their Leisure time physical Activity. Submitted to the Graduate Faculty of school of Education in partial Fulfillment of the requirements for the degree of Master in science. University of Pittsburgh.
Shaw, S. M.; Bonen, A.; Mccabe, J. F. 1995. Do more constraints mean less leisure? Examining the relationship between constraints and participation", Journal of leisure research, Vol. 23, P. 286-300.
Shinew, K. J.; Floyd, M, F; Parry, D. 2004. Understanding the relationship between race and leisure activities and constraints: exploring an alternative framework, Leisure Sciences, Vol 26, pp 181-199.
Silva, I CM; Azevedo, MR; Goncalves, H. 2002. Leisure time Physical Activity and social Support among Brazilian Adults. Depart of Epidemiology, Federal university of pelotasm pelotusm, Rio Grand do Sul, Brazil.
Sinha, R; Fisch, G; Teague, B. 2002. Prevalence of impaired glucose tolerance among children and adolescents with marked obesity. New Engl J Med. 346 (4): 802-810.
Snyder, E. Eldon; Spereitzer, A. Elmer. 1989. Social aspects of sports, prentice hall, Englewood cliffs, New Jersey.
Stodolska, M. 2006. Transnationalism and Leisure: Mexican Temporary Migrants in the U.S, Journal of Leisure Research, Vol. 38, No.2, p. 143-167.
Taylor, S. E.; Sherman, D.; Kim, H. S.; Jarcho, J.; Takagi, K.; Dunagan, M, S. 2004. Culture and social support: Who seeks it and why? Journal of Personality and Social Psychology, 87, 3.
Thorlindsson T.; Bernburg JG. 2006. peer groups and substance use: examining the direct and interactive effect of leisure activity, Adolescence: 41 (162): 321 – 39.
Thorlindsson, T; Vilhjalmsson, R; Valgeirsson, G. 1990. Sport participation and perceived health status: A study of adolescence. Social science medicine. 31 (5): 551-556.
Thoits, P. A. 1986. Social support as coping assistance, journal of consuling and clinical psychology. 55, 416-423.
Trinh, Linda. 2007. The Relationship Between social support and Adherence to a peer Based physical Activity program Among Adolescent Girl: A Pilot study. A Thesis submitted in partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Art, in the school of Exercise Science, physical and Health Education. University of Victoria.
Unger, Jennifer B.; Johnson, C. Anderson. 1995. Social Relationships and physical activity in Health club Members. American Journal of Health promotion May 1995. Vol 9, No 5, pp – 340-343.
www.who.int. Diet and physical activity: apublic health priority. Avalable at: http: //www.who.intsain/ dietphysicalactivity / en.
Wegner, L. & flisher, A. & Muller, M. & Lombard, C. (2006). “ Leisure boredom and substance use among high school students in south africa “ , journal of leisure research, Vol. 38, No. 2, P. 249-266 .
Wai-yung Kwong, E.; Yui-huen Kwan, A. 2004. Stress management methods of the Community-Dwelling elderly in Hong Kong: implications for tailoring a stress reduction program. Journal geriatiric nurs, 25(2), 102-106.
Watson, Jocelyn Dawn. 2004. Social provisions in the Exercise setting. A thesis submitted to the college of Graduate studies and Research in partical Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of science in the college of kinesiology University of Saskatchewan Saskatoon, Saskatchewan.
Weiss, R. 1974. The provisions of social relationships, in Z. Rubin (Ed). Doing unto others. Englewood cliffs, NJ: prentice hall.
Weiss, R. 1993. Psychology effects of intensive sport participation on children’s and youth: self-esteem and motivation. In. B. R. Chaill and A. J. pear (Eds). Intensive participation in children’s sport, P. 39-69.
WHO. 2003. Prevention and health promotion, physical activity, direct and health benetits, WHO.
Wendel-Vos GC. et al. 2004. Leisure time activity and health-related quality of life: Cross- sectional and longitudinal associations”. Center for prevention and Health Service Research, Qaul life Res. 2004 Apr; 13(3): PP: 667-677.
Wijndaele, K; Matton, L; Duvigneaud, N; Lefevre, J; Bourdeaudhuij, I.de; Duquet, W; Thomis, M; Philippaerts, R.M. 2007. Association between leisure time physical activity and stress, social support and coping: a cluster-analytical approach. Journal of psychology of sport and exercise. Vol. 8. No.4. PP 425-440.
Yu, G.; Renton, A.; Schmidt, E.; Tobi, P.; Bertotti, M.; Watts, P; Lais, S. 2011. A multilevel analysis of the association between social networks and support on leisure time physical activity: evidence from 40 disadvantaged areas in London’, Health and Place, 17(5), pp. 1023-1029,
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
قیمت: 49٬000 تومان
